Doetinchem, december 2011
Beste mensen,
Hierbij ontvangt u de kerstrondzendbrief over het werk van pater Henk Erdhuizen sdb.
In deze nieuwsbrief vindt u nieuws over het werk van Henk in Bolivia en leest u dat hij ziek is geweest en het herstel moeizaam ging, maar dat het werk voor en met de straatkinderen hem op de been houdt.
2011 ligt bijna achter ons, een jaar met up en downs. Als bestuur willen wij onze vrijwilligers Marijke en Jan Kramers, Anja Ditters en Leny ten Koppel bedanken voor hun steun en inzet. Ook willen wij u allen als donateurs bedanken voor uw donatie, inzet en steun om het werk van Henk mogelijk te maken.
Tot slot hopen wij dat u het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer daarvoor is:
ABN-AMRO 41.45.00.075
t.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te Terborg
Wij wensen u allen hele fijne en gezegende kerstdagen toe en alle goeds voor 2012.
Namens Marijke en Jan Kramers, Leny ten Koppel, Anja Ditters, Wim Esselink en
Gerard Smits.
Met vriendelijke groeten,
Willy Erdhuizen,
voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen.
Tiber 14
7007 ME Doetinchem.
Indien u de nieuwsbrief per e-mail wenst te ontvangen, kunt u een berichtje sturen naar w.erdhuizen2@chello.nl.
Bolivia, december 2011.
Beste mensen,
Een hartelijke groet uit Montero (Bolivia). Ja, het leven in de derde wereld is niet altijd gemakkelijk voor ons mensen met een westerse mentaliteit en een Europees lichaam.
Ruim 10 jaar ben ik hier en in oktober en november heb ik veel gedokterd. Eerst een virus in mijn lijf en men kon niet ontdekken, waar het beestje zat. Ik was goed en wel opgeknapt en nog herstellende toen ik opnieuw problemen met mijn gezondheid kreeg :een bacterie in mijn ingewanden. Dit toonde het laboratorium-onderzoek van de urine,ontlasting en het bloed aan. Op antibiotica reageerde ik niet, dus kreeg ik weer sterkere antibiotica. Het hielp allemaal niet en ik voelde me zieker worden en vermagerde snel. De arts wilde me laten opnemen om antibiotica intraveneus te laten toedienen, maar dat kon helemaal niet, want wie is er dan ‘s nachts bij de kinderen???
Daarnaast was er ook nog het probleem van de bezetting van een stuk land van ons. Wie moet hier dan actie ondernemen als ik er niet ben? Op 20 november in de vroege morgen werd nl. een groot grondstuk van de Salesianen in beslag genomen door mensen zonder land. Mensen zonder land moet je met een zeer grote korrel zout nemen. Velen hebben dure auto´s. Ons grondstuk ligt aan de grote weg Santa Cruz-Cochabamba en de Salesianen hebben hier nieuwbouw gepland. Nu ik deze brief schrijf is al 14 dagen het grondstuk bezet en ik heb een nachtwaker moeten inhuren om ons in de nacht te beschermen. Ik wilde daarom ook bij de kinderen zijn en kon niet opgenomen worden.
Gelukkig begreep de arts mijn weigering tot opname in het ziekenhuis. De arts spoot me antibiotica in de ader en ik kreeg ook medicijnen tegen amoeben in mijn ader gespoten. Gelukkig reageerde ik goed op de medicatie; ik had zowel een bacterie als een amoebe in mijn lichaam. Gelukkig ben ik weer helemaal opgeknapt. Ben mager, maar gezond. De komende weken probeer ik goed te eten en weer wat aan te komen.
Vorige week ben ik met een jongen van ons huis, 18 jaar, naar de arts geweest. De jongen leek wel tuberculose te hebben. Ook de arts dacht aan tbc en na 2 dagen kreeg ik een telefoontje’ : “Pater, U moet direct met de jongen naar het ziekenhuis komen, hij is positief getest voor TBC” . Ik heb toen een lang gesprek met de artsen gehad, want we hebben ruim 25 kinderen in huis. Ik vroeg of het mogelijk was om de kinderen te testen d.m.v een mantoux om te kijken wie nog meer tuberculose heeft. Maar een mantoux kennen we hier niet. Nu moeten we de kinderen en onszelf controleren op hoesten, koorts in de nacht, geen eetlust en transpireren in de nacht. Dus weer een spannende tijd. Gelukkig aan de ene kant is de knaap die tuberculose heeft naar zijn familie gegaan, dus kan hij hier niet verder iemand besmetten. Maar aan de andere kant maak ik me ook weer zorgen over hem. Ik vrees dat deze knaap lange tijd zal nodig hebben om op te knappen, want hij moet goede voeding en rust krijgen. Dat zal lastig worden omdat de moeder een alcoholiste is. Als ik geld voor eten zou geven gaat dit op aan de …….. Van deze situaties word je zelf ook niet veel beter en tot rust komen is er dan niet bij.
Gelukkig hadden de kinderen begin december twee weken vakantie. Ze zijn 2 weken op kamp geweest in het dorp Sagrado Corazon. Toen kreeg ik even wat rust en hoefde ik overdag alleen op het bezette terrein te letten. Met kerst zijn de kinderen bij ons en in januari gaan de meeste kinderen naar een ander tehuis. Ik zeg de meeste kinderen, want enkelen zijn erg instabiel en kunnen nog niet door naar de volgende fase van het straatkinderen- project. Vaak komt het door hun ouders dat de kinderen moeilijk structuur aan te leren is. Ik zal u een voorbeeld geven. Bij ons wonen de broertjes Mauricio, José en Alfredo, De moeder heeft kinderen van 3 verschillende mannen. Toen de broertjes, die op de straat leefden, bij ons kwamen wonen en we wisten wie de moeder was, wilde de moeder niet bij hen op bezoek komen. Tijdens de eerste ontmoeting schreeuwden de jongens tegen haar en scholden haar uit. De moeder komt en gaat wanneer het haar uitkomt en niet wanneer de jongens er behoefte aan hebben. Bij de eerste communie was ze er niet en ik zag het verdriet in de ogen van de jongens. Dan kun je begrijpen dat ze haar uitschelden; ze willen niet nog meer pijn gedaan worden. Het geloof en vertrouwen in volwassenen zijn ze kwijt. Ze moeten voor zichzelf zorgen en doen dus wat hen goed lijkt. Ik heb nog gesproken met de moeder, maar heb niets bereikt. We kunnen er alleen voor deze kinderen zijn en proberen te herstellen dat er weer vertrouwen en zekerheid bij hen terugkomt over hun toekomst. We hebben nog een lange weg te gaan, vandaar dat deze drie jongens ook volgend jaar nog bij ons blijven.
Dus zorgen genoeg, maar ik mag genieten van het werk. Dit mede dankzij uw steun in gebed en in donaties.
Natuurlijk wilt U ook weten wat Ik met uw giften heb gedaan. Ik heb nieuwe school- uniformen moeten kopen en veel kleding, want de kinderen gaan niet goed om met de kleding. Ze hebben geen opvoeding hierin gehad. Daarnaast ben ik nog wat nieuwe toiletten aan het bouwen, want misschien moeten we volgend jaar met 3 groepen gaan werken omdat ruim 7 kinderen bij ons blijven. Daardoor zijn er ook meer opvoeders nodig. Verder heb ik het geld besteed aan het kopen van eten en medicijnen, het steunen van de zusters in het ziekenhuis, het helpen van de allerarmsten door het betalen van hun eten, kleren of medicijnen. Dit alles kan ik alleen maar doen dankzij u.
Ik groet u heel hartelijk vanuit het bloedhete Bolivia. Op 4 december ben ik naar het vliegveld geweest om twee Nederlandse vrijwilligers op te halen, die zich 6 maanden gaan inzetten voor ons werk. Fijn dat Nederlandse jongeren zo gul zijn. Van dit alles wordt mijn hart verwarmd. Dank voor uw steun…..
We zijn nu op weg naar kerstmis als Jezus weer mens wordt in onze harten. Dat betekent een oproep om Jezus na te volgen en vrede ,liefde en geborgenheid te brengen. Maar dat kunnen we alleen volbrengen als ons hart vervuld is van Hem.
Ik wens U voor dit kerstfeest toe dat de Geest van Jezus in U mag leven, met kerstmis en alle dagen van het nieuwe jaar die de Goede God ons schenkt.
Ik wens U een zalig kerstfeest toe en een voorspoedig nieuw jaar 2012.
De hartelijke groeten,
Henk Erdhuizen