Doetinchem, juni 2011
Geachte donateurs,
Hierbij ontvangt u de tweede rondzendbrief 2011 over het werk van pater Henk Erdhuizen, sdb.
In deze nieuwsbrief kunt u lezen wat Henk, dankzij uw gulle gaven, kan doen voor de allerarmsten in Bolivia en vooral voor de specifieke groep van straatkinderen. Ook hebben wij wat meer informatie over het straatkinderenproject voor u opgenomen.
Regelmatig schrijft Henk ook in zijn dagboek op internet. Kijk hiervoor op www.paterhenkerdhuizen.nl.Laat gerust een bericht voor Henk achter in het gastenboek op de internetsite. Henk leest alle reacties.
Zoals we in de nieuwsbrief van maart jl. hebben aangegeven hebben we als stichting de jaarvergadering gehouden en is de jaarafrekening vastgesteld. De jaarafrekening is op internet geplaatst. Indien u geen internet heeft maar toch de jaarafrekening wilt ontvangen kunt u schrijven naar onderstaand adres.
Indien u de nieuwsbrief per e-mail wenst te ontvangen kunt u een berichtje sturen naar w.erdhuizen2@chello.nl. Tot slot hopen wij dat u het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer is:
ABN-AMRO 41.45.00.075 T.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te Terborg..
Zowel Marijke en Jan Kramers, Leny ten Koppel, Anja Ditters, Wim Esselink, Gerard Smits als ondergetekende wensen u veel leesplezier toe met deze nieuwsbrief.
Met vriendelijke groeten, Willy Erdhuizen, voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen. Tiber 14, 7007 ME Doetinchem
Lieve mensen,
Ik leef soms min of meer op een eiland met de kinderen, in de roerige wereld van Bolivia. Bewust kiezen we hiervoor om de kinderen en jongeren die we hier opvangen niet nog meer negatieve prikkels te geven. Als ik in Santa Cruz ben dan lees ik snel de krant en zie ik dat de problemen in dit land steeds groter worden. Gevolg is dat bijvoorbeeld het aantal abortussen toeneemt. Dat bedraagt nu 274 abortussen per dag. Als ik in Santa Cruz ben, zoals nu ik deze nieuwsbrief hier maak, dan zie ik op het centrale plein foto´s hangen van ruim 60 mensen die gevlucht zijn of in gevangenis zitten; politieke gevangenen of Bolivianen die gezocht worden om politieke redenen.
Ja de gevangenis…. Ik heb deze bezocht op witte donderdag. Tien straatkinderen zitten gevangen, vaak voor kleine vergrijpen. Als je geen geld hebt zijn de straffen zeer zwaar. Zo hebben drie knapen € 150 euro gestolen en ze zitten nu meer dan een jaar vast en hoelang ze nog gevangen zitten weten we niet. We bekijken op dit moment wat we voor de knapen kunnen doen Dit is niet makkelijk. Veel jongeren hebben een valse naam opgegeven en hebben geen papieren. Dus problemen genoeg.
Vastzitten zonder veroordeling, dat gebeurt hier veel. Bolivianen die tegen de politiek van de regering zijn zitten al jaren vast zonder veroordeling. Maar ik laat de politiek maar de politiek.
In deze nieuwsbrief leest u ook hoe het straatkinderenproject van de Salesianen hier in Bolivia is opgezet.. Ik ben als Salesiaan verantwoordelijk voor fase (of etappe) 3 in het project. Ik werk concreet met straatkinderen/jongeren en wel in de fase vóór hun definitieve verandering. Kinderen die op straat geleefd hebben, hebben andere normen en waarden. Dus het is voor ons als volwassenen een dagelijks uitdaging om de kinderen nieuwe normen en waarden bij te brengen.
Dat is moeilijk voor de kinderen. Als voorbeeld neem ik dat er op dit moment vijf kinderen van ons project aanpassingsproblemen hebben op school. Ze luisteren niet naar de leraren, vallen klasgenoten lastig. We krijgen dit te horen van leraren en thuis moeten we veel praten. Ik praat over mijn eigen jeugd en dat mijn ouders me leerden dat gedrag en vlijt het belangrijkste waren en dat ik daardoor uitgegroeid ben tot wie ik ben dankzij mijn ouders.
We merken dat we met aandacht, luisteren en praten met de jeugd veel voor elkaar krijgen. Het is niet makkelijk voor hen omdat zij ook moeten leren weer vertrouwen te krijgen in de medemens. Dat er mensen zijn die zich wel betrokken bij hen voelen.
Deze week zijn drie jongeren van ons weggelopen. In de late avond kreeg ik een telefoon, ze zitten nu (gelukkig) in de nachtopvang van het project. De dag erop rond 5.30 uur naar Santa Cruz, praten met de kinderen. Het resultaat is dat ze zeggen: Pater we gaan met jou mee, we willen werken aan een toekomst. Dat is toch mooi werk! Maar ik weet ook: we zijn er nog lang niet!.
Ja, het leven kan zo mooi zijn als je iets kan betekenen voor mensen. Daarom geniet ik van mijn werk, al is het werken van 5.00 uur in de morgen tot rond 21.00 uur in de avond en dat 7 dagen per week erg zwaar. Gelukkig krijgen we veel ondersteuning van u maar ook van onze nieuwe provinciaal die wij Salesianen nu in Bolivia hebben. Voor deze provinciaal is het werk met de straatkinderen een belangrijk taak voor onze congregatie..
Naast de eindverantwoordelijkheid voor dit huis, doe ik nog veel meer. Soms naar de dokter met de kinderen als de verpleegster er niet is. Elke morgen ontbijt klaarmaken, want de kookster komt pas om 8.00 uur. En in de avond de maaltijd opdienen etc.
Wat heb ik met uw giften gedaan sinds de vorige rondzendbrief? Voor de school heb ik banken en stoelen aangeschaft. Ook heb ik een nieuwe vrachtwagen gekocht, daarin banken laten plaatsen en een bescherming laten aanbrengen. We brengen de kinderen naar school en halen ze op met deze beveiligde vrachtwagen/bus. Een nieuwe microbus kopen zou veel te duur zijn geworden dus we moesten creatief te werk gaan.. Ook gebruiken we de vrachtwagen om boodschappen te doen, want we wonen buiten de stad.
We hebben nu 22 kinderen in huis, met name veel jonge kinderen. Ze slapen met 14 knapen op een slaapzaal en ik heb voor hen slechts 2 douches en toiletten. Deze week komt de aannemer om te praten. Ik wil nl. meer douches en toiletten laten bouwen. Dus dit zijn mijn nieuwe plannen voor dit moment. Zo ben je altijd bezig met de uitbreiding/renovatie van het huis.
Ik dank U hartelijk voor uw hulp. Ik kan alleen in mijn gebed aan U denken en de goede God danken, dat U me helpt om het leven van deze gekwetste kinderen wat aangenamer te maken.
De hartelijke groeten, Henk.
Het straatkinderenproject.
Het Straatkinderenproject Don Bosco werd in 1991 onder de naam “Hogar Don Bosco” door Pater Octavio Sabbadín, een Italiaanse Salesiaan, in de stad Santa Cruz (Bolivia) opgericht. Gebaseerd op de leer van Don Bosco creëert deze pater een plaats, waar dakloze, mishandelde en zieke kinderen/jongeren weer een basis vinden om te (over)leven. Gezien het feit dat Bolivia het armste land van Zuid Amerika is, is het project een antwoord op het feit dat veel kinderen/jongeren in een slechte sociale situatie verkeren. Kinderen en jongeren die door de maatschappij verstoten zijn en aan de buitenzijde van de sociale samenleving leven, staan bloot aan een hard en risicovol leven op de straat.
Op dit moment bestaat het straatkinderen project uit zes huizen in heel Santa Cruz. Ieder huis richt zich op een specifieke groep kinderen/jongeren. Op dit moment worden er ongeveer 600 kinderen in deze huizen opgevangen. Deze huizen staan voor de vijf fasen (zes huizen en zes verschillende soorten van opvang) van de opvang.
(fase 1) de naam van dit huis is : “Techo Pinardi”: Dit huis bied straatjongeren een zekere en gastvriendelijke slaapplaats voor de nacht. Overdag leven deze jongeren op straat.
(fase 2) de naam van dit huis is: “Patio Don Bosco”: Dit huis bied straatjongeren een zekere en gastvriendelijke plaats om ver van de straat te blijven.
(fase 3) de naam van dit huis is: “Granja Moglia” (Op dit project werkt pater Henk Erdhuizen, sdb): Dit huis bied de straatjongeren eindelijk de mogelijkheid om het leven op de straat volledig achter zich te laten. De jongeren komen hier in contact met de natuur en de dieren, wat hun levensvreugde verhoogt en verantwoordelijkheid aanleert (voor verdere informatie zie het hoofdstuk Wat is “Granja Moglia”
(fase 4) de naam van dit huis is: “Hogar Don Bosco”: Hier leven de Jongeren in een grote familie tot ze de school met een diploma kunnen verlaten.
(fase 5) de naam van dit huis is: “Barrio Juvenil y Miguel Magone”: Dit huis bied de mogelijkheid voor het volgen van een beroepsopleiding en de jongeren leren er om onafhankelijk te worden.
Dan is er nog het huis genaamd “ Mano Amiga”: Dit huis is een vreemde eend in de bijt. Het huis is ingericht voor “noodgevallen” een huis dat kinderen/jongeren opvangt die in bovenstaande huizen niet kunnen wonen. In dit huis wordt gekeken welk huis/welke opvang voor (ook buiten dit project) het kind/de jongere het beste is.
Het huis “Granja Moglia” (resocialisering van straatkinderen)
Pater Henk Erdhuizen, is als Salesiaan eindverantwoordelijk voor dit huis/deze etappe van het straatkinderenproject. Eind 2008 is pater Henk begonnen op deze etappe van het straatkinderenproject als verantwoordelijke Salesiaan. De pater woont en werkt op dit project en is daardoor 24 uur per dag, 7 dagen per week voor de kinderen en de medewerkers bereikbaar.
De Granja Moglia (granja = boerderij) draait sinds 22 maart 2003 als derde etappe van het straatkinderenproject. In de Granja worden kinderen en jongeren tot hun 16e levensjaar opgevangen, nadat ze fase 1 en 2 (Techo Pinardi en Patio Don Bosco) doorlopen hebben. De opgroeiende jongeren moeten hun normen en waarden die zij zich aangeleerd hebben op de straat weer gaan afleren. cq opgeven. Het verloren eigen gevoel/eigenwaarde zal in deze fase weer terug gaan keren. Men leert nieuwe normen en waarden. Men krijgt structuur in het leven.
Ook leren de jongeren/straatkinderen weer vertrouwen te krijgen en wordt de eerbied voor en de waarde van de natuur weer bijgebracht. Dit is volgens de leer van Don Bosco nodig om de vreugde en hoop in je eigen leven en dat van anderen te zien. Dit alles gebeurt in een veilige, warme familieachtige omgeving, waarbij de jongeren genegenheid ervaren en weer leren wat het is om een vader en moeder (de pater en de medewerkers) te hebben: Het gevoel dat zij verloren hebben op straat. De jongeren leren om hun gevoel, zorgen en gedachten te uiten. Het streven is dat de jongeren hun straatleven achter zich laten; hiervoor vindt er dag/arbeidstherapie plaats en worden therapieën (ook d.m.v omgang en verzorgen van dieren) door deskundigen ingezet. In deze fase beginnen de jongeren, zodra ze in een stabiele fase zijn, met het volgen van een schoolopleiding. Dit is niet altijd even makkelijk voor de jongeren want het komt voor dat een kind pas op 10 jaar begint in groep 4 (tweede klas). Dit vraagt ook veel van de pater en de begeleiders om deze jongeren gemotiveerd te houden om door te zetten. Hebben de jongeren deze fase goed doorlopen, dan gaan ze naar de volgende fase, namelijk naar Hogar Don Bosco, waar men in familieverband leeft en de jongeren een beroepsopleiding gaan volgen.
Naast het dragen van de verantwoordelijkheid voor en het draaiende houden van de Granja Moglia bestaat het werk van pater Henk uit het bepalen van het uit te voeren beleid van de Granja, het actief deelnemen aan de opvang en opvoeding van de jongeren. De pater ziet toe op uitvoering van de bouw/renovatie projecten.
Naast het aanwezig zijn midden in het project heeft de pater structureel overleg met de Salesiaanse medebroeders cq collega projecten om het straatkinderen-project te laten voortbestaan.
In het huis werken naast de pater: vijf opvoeders (pedagogisch medewerkers), een sociaal werkster (maatschappelijk werkster), een lerares die zorg draagt voor de bijlessen, een verpleegkundige, een aantal kokkinnen, een medewerker linnenkamer en een man voor het technisch onderhoud
De resultaten van “Granja Moglia” door de jaren heen zijn :
De bijzondere gevolgen van Granja zijn:
85% van de jongeren hebben bereikt dat hun leven een positieve wending heeft gekregen.
100% van de jongeren hebben de kans gehad om een opleiding te volgen die ze een optie geeft om te werken in de landbouw of om verder te studeren.
Men heeft een systeem ingevoerd dat jongeren iedere dag een mogelijkheid geeft om met de verschillende inheemse diersoorten te leven cq te verzorgen. Jongeren leren wat verantwoordelijkheid dragen is en hoe ze dit kunnen doen.
Er worden grondstoffen (melk, tarwe) ten behoeve van andere producten (Yoghurt, kaas, brood) gekweekt en zelf genuttigd of verkocht. Naast deze grondstoffen zorgt het project voor eigen vis. Zo kan men voor een groot deel in de eigen levensbehoefte voorzien.