Doetinchem, september 2011
Geachte donateurs,
Hierbij ontvangt u de derde rondzendbrief 2011 over het werk van pater Henk Erdhuizen, sdb.
De vakantie is voor velen van ons alweer achter de rug en we zijn weer met frisse moet aan de slag gegaan. Ook wij als vrijwilligers en bestuur zijn weer aan de slag gegaan met als resultaat de derde nieuwsbrief van het jaar 2011.
Bezoek u ook onze website www.paterhenkerdhuizen.nl. Regelmatig schrijft Henk ook in zijn dagboek op internet. Laat gerust een bericht voor Henk achter in het gastenboek op de internetsite. Henk leest alle reacties.
Indien u de nieuwsbrief per e-mail wenst te ontvangen kunt u een berichtje sturen naar w.erdhuizen2@chello.nl
Tot slot hopen wij dat u, ondanks dat de crises, het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer is:
ABN-AMRO 41.45.00.075
T.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te Terborg.
Zowel Marijke en Jan Kramers, Leny ten Koppel, Anja Ditters, Wim Esselink, Gerard Smits als ondergetekende wensen u veel leesplezier toe met deze nieuwsbrief.
Met vriendelijke groeten,
Willy Erdhuizen, voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen.
Tiber 14
7007 ME Doetinchem
————————————————————————————————————————————
Bolivia, september 2011
Lieve mensen,
In het Spaans bestaat er een lied over Don Bosco, waarin gezongen wordt: “padre de muchos hijos” . Deze strofe zingen de kinderen van ons huis dagelijks. Ze zien de professionals die hier werken als ouders. In vele gezinnen is de vader, in tegenstelling tot bij u in europa, wel aanwezig in het gezin, maar afwezig in de opvoeding. Wij nemen als opvoeders onze taak serieus.
Hier in Bolivia kunnen veel mensen hun kind geen huis, laat staan een thuis geven. Veel kinderen weten niet wat warmte en geborgenheid is. De jongeren in ons huis kennen geen geborgenheid en veiligheid. Vooral de vaders blijven in gebreke en nemen hun rol niet serieus als vader, opvoeder en beschermer.
We proberen dat hier met ons allen goed op te vangen. Soms lukt dit niet en ben je teleurgesteld. Maar we moeten soms ook streng zijn. Dus het gebeurt dat we kinderen niet in ons huis kunnen laten wonen. We proberen ze niet op straat te zetten, maar naar de tijdelijke opvang te sturen, waar gezocht gaat worden naar een huis dat beter past bij de behoeften van de jongeren, Dit voelt voor ons als falen, maar soms zijn jongeren niet te handhaven in ons huis en hebben een negatieve invloed op anderen. Soms wordt je door de omstandigheden gedwongen tot een keuze, een pijnlijke keuze.
Dit jaar hebben we vier kinderen, allen rond de 16 jaar, moeten wegsturen. Ze bleven stelen en drugs gebruiken ook in ons huis. Als je rond de 25 kinderen hebt, dan moet je regels hebben en straatkinderen moeten duidelijke regels hebben. Het komt ook voor dat jongeren ineens verdwenen zijn, weer terug naar de straat.
Straatkinderen waren op straat de vrijheid gewend, maar in ons huis kent men regels en structuur. Dat is soms voor de kinderen moeilijk, Nu ik deze brief schrijf ben ik in Santa Cruz.
Vrijdag zijn vier kinderen terug gegaan naar de straat. Gelukkig zijn ze allemaal wel weer terug gegaan naar de tweede fase van ons straatkinderproject . Toen ik dit vernam ben ik direct naar Santa Cruz gegaan. De twee jongsten van 8 en 10 jaar oud, heb ik weer terug kunnen nemen naar huis. Het manneke van 8 sliep op de terugweg in de auto in mijn armen. Nu ben ik weer in Santa Cruz om de twee anderen op te halen; gelukkig willen zij wel weer bij ons komen wonen. Afgelopen vrijdag heb ik ze niet meegenomen, omdat ik wilde dat ze eerst enige dagen moesten nadenken en vrijwillig wilden terugkeren. Gelukkig wilden zij dat. .Een van de jongeren moet nu in een tehuis leven omdat hij geen familieleden heeft. Toen hij 3 jaar was is hij verstoten door zijn ouders. De andere knaap zou naar zijn ouders terug kunnen keren,maar zijn ouders zijn bejaarden, dus die kunnen eigenlijk ook niet voor hem zorgen. Vandaar dat hij ook op straat leeft. Soms kun je, je niet voorstellen waarom het leven zo wreed is voor kinderen.
Ja het leven met straatkinderen is intensief en verantwoordelijk werk. Het werk is zwaar zeven dagen per week. En dan merk je dat je een dagje ouder wordt. Helaas heeft de provinciale overste niemand die het samen met mij kan doen. Dan blijft er niets anders over dan om vroeg naar bed te gaan om krachten op te doen.
Maar het is heerlijk en dankbaar werk . Het leven met straatkinderen is geen kruis, het is jezelf soms wegcijferen, maar ik lijd daar niet onder. Ik ben de Goede God dankbaar dat ik dit werk mag doen en de provinciaal heeft me gevraagd om dit werk zeker nog drie jaar voort te zetten. Ik wil ook nog niet met pensioen, ik moet er niet aan denken om met werken te stoppen. Laat mij nog maar vele jaren een thuis bieden aan ruim 25 kinderen.
Ik dank U allen voor de interesse die U hebt voor mijn werk, voor uw donaties, voor uw gebed. Namens u kan ik zoveel goeds doen. Ik ben u dankbaar voor zoveel jaren van trouwe steun aan mij en aan mijn werk hier voor de allerarmsten in Bolivia. Ondanks dat u in Nederland ook zorgen heeft en dat het voor u ook steeds moeilijker wordt blijft u mijn werk steunen. Dat waardeer ik enorm. Ik dank de goede god in mijn gebed voor zoveel trouwe vrienden.
De hartelijke groeten,
Henk