Beste mensen,
Hierbij de rondzendbrieven van 2019 over het werk van pater Henk Erdhuizen sdb.
In deze nieuwsbrief vindt u nieuws over het werk van pater Henk in Bolivia. In deze nieuwsbrief kunt u lezen hoe het met pater Henk en zijn werk in Bolivia gaat. Wij hopen dat u het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer daarvoor is:
NL33ABNA0414500075
t.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te ‘s-Heerenberg
Willy Erdhuizen,
voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen
Wederikveld 36, 7006 VT Doetinchem
Het ANBI nummer van onze stichting is RSIN816797195
Indien u de nieuwsbrief per e-mail wenst te ontvangen, kunt u een berichtje sturen naar w.erdhuizen@gmail.com
—————————————————————————————————————–
April 2019 Lieve mensen,
Er is hier veel gebeurd tussen mijn laatste rondzendbrief en nu. Kort nadat ik de laatste rondzendbrief verstuurd had, heb ik mijn bekken op drie plaatsen gebroken door een val. Ik ondervond weer meer dan eens dat hier de hele gezondheidszorg om geld draait. Ik heb geen Boliviaanse ziekenfonds, er is geen ziektekostenverzekering hier. Dus alles betaal je zelf.
Daarnaast is de kwaliteit van zorg hier ook wat anders dan in Nederland. Met de ambulance werd ik naar een privé ziekenhuis gebracht in de buurt. Ik heb 4 artsen aan mijn bed gehad, er zijn röntgen foto’s gemaakt en een CT scan.
De laborant van de CT scan zei dat ik vermoedelijk iets gebroken had, maar de 4 artsen, die ik aan mijn bed kreeg zeiden dat ik niets gebroken had en dat er sprake was van een zware kneuzing. Dus kon ik naar huis, drie weken heb ik met veel pijn rondgelopen of op bed gelegen. Uiteindelijk omdat de pijnklachten bleven, ben ik naar een “duurdere” kliniek gegaan zoals dat hier heet. Daar was een traumatoloog. Toen bleek dat mijn bekken op drie plaatsen gebroken was. Drie weken bedrust en pijnstilling. Maar nu loop ik weer volop rond, niet zo snel als vroeger maar het gaat weer goed met me.
Op 1 januari j.l. is er een nieuwe directeur voor het straatkinderproject in Bolivia benoemd. Deze directeur heeft de opdracht: bekijk alles goed en waar nodig herstructureer het project. Ik merk dat dit goed is. Nieuwe bezems vegen schoon en houden je een spiegel voor.
De nadruk ligt er nu ook dat jongeren, als wij ze helpen, moeten studeren. Dat is het aandeel dat wij van hun vragen. In het verleden stimuleerden we dit wel, maar lukte dit niet altijd.
Wat betreft zwakbegaafde jongeren of jongeren met psychiatrische problemen, kijken wij nu naar gespecialiseerde plekken. Deze jongeren wonen bij ons, maar wij kunnen niet de hulp bieden die deze specifieke groep nodig heeft.
Voor onze doelgroep is het nu….studeren, wees blij dat je de kans hiertoe krijgt. We worden wat strenger. Misschien waren we eerder wat te mild waardoor jongeren de kans, die zij kregen, toch niet oppakten. Het is wennen voor iedereen. Als je arm bent moet je extra vechten voor een plek in de maatschappij, op straat moet je vechten voor je leven. Dus als je bij ons bent, moet je ook hiervoor vechten door te studeren.
Wanneer de jongeren niet willen, dan hebben ze de keus tussen terug naar hun familie of werk zoeken en op kamers gaan wonen. Het is wennen voor zowel mij als de medewerkers, maar we zijn op de goede weg.
Mijn hoofdtaak is in Barrio Juvenil, waar jongeren tussen 14 en 25 jaar wonen. Op de zondagen ben ik meestal in andere tehuizen voor de eucharistieviering en om het leven te delen met de kinderen en jongeren daar. Ik ga ook graag naar Hogar Maria de los Angeles, een tehuis voor lichamelijk gehandicapte kinderen en jongeren. Daar zie ik dat de kinderen steeds jonger zijn als ze in een tehuis geplaatst worden. Deze jongeren trakteer ik vaak op wat extra snoepgoed.
Eens per maand rijd ik per auto een kleine 200 kilometer, naar Hogar de Dios, daar wonen 34 geestelijke gehandicapte kinderen. Ze zijn blij als ik kom en ik ook. Van deze extra kwetsbare groep geniet ik. Zo puur zijn zij.
Gelukkig zijn hier geen waakzame ogen, die je op het liturgisch gebied controleren. Ik vier de mis met deze kinderen, zoals zij het willen. Met veel muziek, met gebeden, maar er is ook tijd voor hun vragen. Als een kind me roept onder de mis, dan stop ik even en ga op hun vraag in.
In dit tehuis werken 36 personen en de overheid betaalt slechts 2 salarissen. De overheid betaalt ook de elektriciteit. Dag en nacht hebben deze kinderen en jongeren zorg nodig en als een van hen in het ziekenhuis ligt dan moet ook een van de personeelsleden dag en nacht in het ziekenhuis bij de zieke jongere zijn. Ik zorg op de eerste plaats voor ontspanning voor deze kinderen met audiovisueel materiaal, maar ook stop ik dit huis soms wat geld toe en dat kan allemaal dankzij uw steun. Hartelijk dank hiervoor.
In mijn huis,Barrio Juvenil, heb ik voor alle jongeren schoolmateriaal gekocht en schooluniformen ,nu moet ik het huis opknappen, douches en toiletten repareren, dakpannen verwisselen, want ik heb veel lekkages. Door het klimaat en de slechte kwaliteit van het materiaal, ben je steeds bezig om zaken op orde te brengen.
Zo heb ik weer wat ervaringen gedeeld, dank voor uw luisterend oor, uw hulp en uw gebed. Ik bid ook voor u. Nogmaals dank voor uw steun. Voor straks een zalig en gelukkig Pasen.
De hartelijke groeten uit Bolivia, Henk.
—————————————————————————————————————–
September 2019 Beste mensen,
Nu ik deze nieuwsbrief schrijf, zijn de bosbranden in de Amazonas nog niet geblust. Ook wij hier in Bolivia zijn getroffen door deze catastrofe. De Boliviaanse overheid heeft internationale hulp gevraagd. Vandaag zijn 2 helikopters uit Peru aangekomen. Tot nu toe is meer dan 77.000 ha verbrand.
Alles komt hier tegelijk: verkiezingskoorts (in oktober moet er een nieuwe president gekozen worden),stakingen van leraren, artsen etc. en de vele branden in het land.
We zijn hier het hele jaar getroffen door rampen. In juni en juli was het erg koud (bij ons is het winter) en nu worden de groente- en fruittelers getroffen door de branden.
Hier in Santa Cruz is de lucht altijd al slecht door de vele oude minibussen, die op diésel rijden, maar nu met de branden is de lucht nog slechter. Nu stijgen ook nog de prijzen voor levensmiddelen door de natuurramp. De armoede blijft hier groot. 17,01% van de bevolking leeft in armoede. Ik ben bang dat deze groep groter gaat worden, niet alleen onder de Boliviaanse bevolking, maar ook door de komst van vluchtelingen uit Venezuela. In de bussen en op de kruispunten bedelen ze of proberen ze waardeloze Venezulaanse bankbiljetten te verkopen. En dat in een land waar we al minimale sociale zekerheid kennen.
Voor de in armoede levende Boliviaanse bevolking is er al geen opvangplaats, laat staan voor de Venezolaanse vluchtelingen.
Als Salesianen krijgen wij van de overheid voor kinderen onder de 18 jaar twee euro per dag. Hiervan kunnen we, als we zeer creatief zijn, net het middag- en avondeten betalen. We kunnen de salarissen van de medewerkers nauwelijks nog betalen.
Veel organisaties die kinderen en jongeren opvangen gaan huizen sluiten of nemen geen kinderen meer op. Ook wij als Salesiaanse gemeenschap moesten een huis sluiten, namelijk Granja Moglia in Montero. Een huis waar ik twee jaar gewerkt heb. Een huis waar we straatkinderen opvingen om ze weer in de maatschappij te integreren. Nu moeten de andere huizen (Mano Amigo,Techo Pinardi en Patio Don Bosco) dit werk erbij doen.
In het huis waar ik werk geven we technische scholing en de jongens gaan naast deze technische scholing naar de middelbare school. We maken ons zorgen over de kwaliteit van het middelbaar onderwijs. De motivatie van leerkrachten neemt af, door de slechte salariëring. Digitaal onderwijs kennen we hier niet. De kosten voor lesmateriaal zijn voor veel Bolivianen nu al te hoog, laat staan dat je een laptop of computer moet kopen.
Misschien klink ik wat somber in deze brief, maar in al die jaren dat ik nu hier ben, zie ik niet veel vooruitgang. Wij hebben op dit moment 27 jongeren in huis. Echt gemotiveerd om te studeren zijn sommige jongeren niet. De meeste mensen hier leven van dag tot dag. Vast werk is hier moeilijk te vinden. Er lijkt soms geen toekomst te zijn in Bolivia voor de Bolivianen. Normen en waarden lijken te vervagen. Hier maak ik me zorgen om.
En toch ga ik samen met mijn medebroeders, de medewerkers en de vrijwilligers door. Dit is mijn roeping, dit is onze roeping. Leven voor en met kansarme jongeren. Als wij stoppen is er helemaal geen toekomst meer. En er zijn er zo velen die ons werk steunen. Die zeggen dat we door moeten gaan. We mogen niet bij de pakken neer gaan zitten. Dan is er helemaal geen toekomst meer voor de jeugd. Deze woorden sterken ons om telkens de draad weer op te pakken.
Wat ons op dit moment praktisch bezig houdt is, hoe we verder moeten met onze opleiding in houtbewerking. Vijftien jongeren volgen deze opleiding bij ons, maar door de grote bos branden, is er bijna geen hout. Hout is niet te betalen. We hebben nu prachtige Duitse machines waar we hout mee kunnen bewerken, maar er is geen hout. Wij zijn de enige opleiding hier in de regio van Santa Cruz.
Dus gaan we kijken hoe we aan hout kunnen komen. Dankzij uw gulle gaven ben ik samen met mijn medesalesianen en de medewerkers, vrijwilligers, in staat om dit werk vol te houden. Om diegenen die echt willen enige vorm van toekomst te geven.
Tot slot met mijn gezondheid gaat het goed, ik ben minder snel kortademig en ik hoef nu maar eens in de twee maanden op controle bij de cardioloog.
Dank aan u allen voor uw steun. In gebed dank ik de goede god voor het werk dat ik mag doen en ik dank God voor de velen die ervoor zorg dragen dat wij dit werk mogen blijven doen.
De hartelijk groeten en gods zegen voor u allen. Henk .
—————————————————————————————————————–
Goede en lieve mensen, December 2109.
We hebben hier een spannende tijd gehad de afgelopen maanden. Ik heb begrepen dat de onrusten in Bolivia en de onvrede over de politieke situatie zelfs in het nieuws waren in Nederland. Op 20 oktober waren er presidentsverkiezingen. De dag verliep eerst rustig, in de avond begon de bekendmaking van de telling, maar opeens staakte de informatie. Maandag 21okt. passeerde ik de plaats waar de stemmen geteld werden. De weg afgesloten, veel politie op de been. Spoedig ging het bericht rond dat er fraude was gepleegd en op dinsdag 22 okt begon de burgerlijke ongehoorzaamheid hier in Santa Cruz. Het comité van de burgerlijke ongehoorzaamheid riep op tot blokkades. Binnen korte tijd was de stad stil. Bijna alle wegen afgesloten, geen taxi’s ,geen bussen.
We konden in de morgen tussen 5.00 uur en 10.00uur met de bus naar de dichtstbijzijnde markt om inkopen te doen. Daarna de wegen weer afgesloten en dat 21 dagen lang. De medewerksters van ons huis moesten per fiets naar ons toe komen, twee uur fietsen of langer, zodat verschillende personeelsleden uiteindelijk niet kwamen. Het eten kon niet gebracht worden uit de centrale keuken van ons project. De jongeren konden niet naar school. Ook kwamen oud leerlingen aan de deur om geld te vragen om eten te kunnen kopen, omdat er geen werk was. Hier zijn veel mensen die per week uitbetaald worden. Veel Bolivianen hadden geen inkomsten.
In de dagen die volgden kwamen er steeds meer berichten over de fraude rondom de verkiezingen. Dus de onrust nam hand over hand toe.
De artsen waren al twee maanden in staking en sloten zich aan bij de groep burgerlijke ongehoorzaamheid, daarna volgden langzaam meer groepen. De burgerlijke ongehoorzaamheid verspreidde zich over het land, zoals u nu weet.
Nu zijn de oud president en zijn ministers in Mexico. De nieuwe zelfbenoemde president krijgt de steun van de militairen en de blokkades werden opgeheven. Echter, nu begonnen de medestanders van de oude president blokkades op te werpen.
We krijgen nu nieuwe verkiezingen, maar eerst moet het land rustig worden en geherstructureerd.
Er komt steeds meer nieuws naar buiten over de oud president. Het is nog erger geweest dan ik zelf dacht.
Kunnen we Kerstmis in rust vieren? Ik hoop het? Ik ga op eerste kerstdag naar Hogar de Dios, waar laagverstandelijke gehandicapte kinderen en jongeren leven. Ik ben graag bij deze kinderen en jongeren. Mag ik dit jaar weer met een kerstgave van U gaan? De medicijnen voor de kinderen zijn duur, allen moeten geholpen worden.
Verder vier ik Kerst op ons straatkinderenproject. Met de jongeren, die geen thuis meer hebben, vieren we samen de mis en vieren we Kerst. Ook voor hen zorg ik voor een kleine attentie.
Dank voor uw steun van het afgelopen jaar. Dankzij u kan ik dit werk blijven volhouden. In mijn gebed dank ik u allen voor uw steun in welke vorm dan ook. Ondanks dat ik steeds wat ouder word, geniet ik van het werk. Ik hoop dat er met een nieuwe regering ook steun vanuit de overheid komt voor ons werk.
Van harte wens ik u allen een zalig kerstfeest en een heel mooi nieuw jaar toe.
Henk Erdhuizen, Salesiaan van Don Bosco.