December, 2021
Beste mensen,
Hieronder treft u de rondzendbrieven van 2021 over het werk van pater Henk Erdhuizen sdb.
In deze nieuwsbrieven vindt u nieuws over het werk van pater Henk in Bolivia.
Wij hopen dat u het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer daarvoor is:
NL33ABNA0414500075
t.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te ‘s-Heerenberg
Willy Erdhuizen,
voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen
Wederikveld 36, 7006 VT Doetinchem
Het ANBI nummer van onze stichting is RSIN816797195
Indien u de nieuwsbrief per e-mail wenst te ontvangen, kunt u een berichtje sturen naar w.erdhuizen@gmail.com
Maart 2021
Goede en lieve mensen,
Een hartelijke groet uit Bolivia. Een land waar het onrustig blijft, ondanks nieuwe verkiezingen vorig jaar voor de nieuwe president en het parlement.
Sinds ruim een week is er een politieke vervolging bezig van leden van de oppositie partijen. De oud president zit gevangen, beschuldigd van een staatsgreep, enkele oud ministers en militairen zitten vast. Familieleden van de oud regeringsleiders worden lastig gevallen door de politie. Waar leidt dit alles heen?
Deze maand waren de verkiezingen van gemeente- en provinciaal bestuur. Dat betekent hier dat, wanneer andere partijen aan de macht komen ,de ambtenaren van de oude partij moeten plaatsmaken voor personeel van de nieuwe partij. Dat betekent concreet voor ons op het gebied van de gemeente en provinciaal bestuur nieuwe mensen om mee samen te werken.
Concreet betekent dat nu voor ons de kinderbescherming en het departement, waar jeugdzorg onder valt, stil ligt en dat gaat weken duren. De kinderbescherming plaatst ook kinderen in onze huizen. Onze huizen krijgen hiervoor een bescheiden vergoeding per kind als de autoriteiten de situatie van het kind herkennen en erkennen en dat kan soms maanden duren. Dus, deze bron van inkomsten ligt ook stil en deze periode wordt niet ingehaald.
Mensen zijn gedwongen om geld te lenen om rond te komen. Een oud-leerling van ons, heeft 7000 dollar geleend en moet hierover een woekerrente betalen. De druk om terug te betalen is groot. De enige mogelijkheid is jarenlang gratis werken zonder enige vorm van inkomen om je gezin te onderhouden. Via een bevriende advocaat hebben we dit geval kunnen oplossen met de mensenrechtencommissie.
Ik werk nu voor 4 huizen .Door de week in een opvangtehuis voor kinderen, jongens en meisjes van 5 tot 12 jaar. Het zijn weeskinderen of kinderen waarvan ouder(s) in de gevangenis zitten. Verwaarloosde kinderen en slachtoffers van misbruik.
In het weekend ga ik voor het pastoraat naar 3 andere tehuizen.
Ik ga naar Hogar Fatima waar kinderen van 0 tot 5 jaar opgevangen worden, waar ik samen met de oudere kinderen de mis vier.
In Hogar Maria de los Ángeles wonen zowel de oudere jongeren met wie ik ook de mis vier. In Hogar de Dios, waar kinderen met een verstandelijke beperking wonen vier ik graag met hen de liturgie. Ik voel me hier gelukkig bij.
Wat betreft het coronavirus. In eerste instantie mocht ik als kwetsbare oudere niet de straat op, maar nu is alles open hier. Er is wel een officieel verbod op feesten in zalen en clubs. De overheid neemt geen maatregelen omdat ze bang waren om stemmen te verliezen gedurende de verkiezingen. De gevolgen zijn groot. Er zijn veel slachtoffers. Als salesianen van Don Bosco zijn we ook getroffen, vier Salesiaanse medebroeders zijn gestorven, waaronder onze provinciale overste van 56 jaar. Helaas is hier sindskort ook de Braziliaanse variant opgedoken. Met mondjesmaat komen wat vaccins hieraan met name uit China, deze worden ingezet voor zorgmedewerkers. De regering zegt dat men volgende maand mensen die ouder zijn dan 60 jaar gaat vaccineren, we zullen zien.
Op dit moment geef ik enige jongeren financiële steun om te studeren, ik heb een nieuw gasstel gekocht voor de keuken van Mano Amiga. Voor de studie hebben we enkele tablets gekocht zodat het onderwijs door kan gaan. Voor Hogar de Dios help ik hen met een computer met programma’s. Roberto, een goede vriend van me, zorgt kosteloos voor de installatie. Omdat de televisie in Hogar de Dios stuk is gegaan en de verstandelijk gehandicapten kinderen nu geen televisie meer kunnen kijken heb ik voor hen een televisie gekocht, want voor de kinderen in dit huis de enige ontspanning soms bezoek en films kijken.
Pasen nadert, ik hoor dat bij u in Nederland ook veel mensen besmet zijn, mensen worden beperkt in naar buiten gaan, elkaar op te zoeken. Maar deze tijd geeft ons ook de mogelijkheid om ons leven te verdiepen, spiritueel te verrijken.
Dat wens ik u allen, naast een goede gezondheid en een zalig Pasen, toe.
De hartelijke groeten en toch een fijn paasfeest en hartelijk dank voor uw hulp voor alle kinderen en jongeren. Dank u wel dat ik dit namens u mogelijk mag maken.
De hartelijke groeten,
Henk
Aug 2021
Lieve mensen
In de wereld is veel bezig, ook hier in de derde wereld.
Laten we beginnen met het coronavirus. Het aantal besmettingen en het aantal mensen dat aan het virus overlijd is hoog.
Er zijn periodes geweest dat we hier geen medicijnen meer hadden om de mensen met Covid te behandelen. Als je vermogend was als familie lukte het nog om op de zwarte markt medicijnen te kopen. Je bent dan al gauw 800 dollar kwijt.
Ook hadden we hier weken lang zuurstof flessen te kort.
Er zijn derhalve hier veel mensen gestorven.
Het aantal vaccins kwam hier laat op gang. Hier kan men zich mondjes maat laten vaccineren.
Voordat ik niet gevaccineerd was bleef ik veel thuis, dat waren ook de regels van de overheid. Alle ouderen en kwetsbaren (ik ben dus een oudere met hart en long patiënt) moesten thuis blijven.
Mijn eerste vaccinatie (de spoetnik, het Russische vaccins; de cardioloog zei dat deze meer bescherming bood), kreeg ik in juni. Ook de Chinese vaccins worden hier gezet. De vaccins die in Europa, Israël en Amerika worden gezet komen niet hier in dit arme en verscheurde Bolivia.
Na mijn eerste vaccinatie bleek mijn 82 jarige medebroeder besmet te zijn met het Corona virus.
Ik ben ook getest en uit de test bleek dat ik ook anti lichamen heb. Dus mogelijk heb ik het Corona virus ook doorgemaakt. Ik ben me hier niet bewust van geweest, wel was ik kortademig en heb hoge dosis prednison gehad. Mogelijk heeft deze prednison het virus onderdrukt.
Na de zending van de eerste vaccins begonnen hier de problemen met de levering van de tweede vaccins. Vaccins werden schaars
op 26 juli was ik (mijn leeftijdsgroep) aan de beurt voor mijn tweede vaccinatie. Iedereen van dat geboortejaar wordt opgeroepen, maar de praktijk leerde dat er niet genoeg vaccins zijn. Dus opstaan om 3.00 uur in de morgen en op een klapstoeltje in de rij gaan zitten (4 uur in de ochtend) voor het vaccinatie bureau. Ik had nummer 12. Geluk dus, er waren slechts 100 vaccins, bleek achteraf, beschikbaar. Toen de poorten open gingen ontstonden er achterin de rij gevechten want er waren honderden mensen. Iedereen wil gevaccineerd worden. Het corona virus slaat hier fors om zich heen. Velen zijn ziek en sterven aan deze besmetting.
Maar ik heb mijn tweede injectie gekregen zonder vechten.
Ook binnen onze leefgemeenschap heeft corona zijn slachtoffers geëist. We hebben 5 Salesiaanse medebroeders ,verloren aan het virus, waaronder de provinciale overste.
De nasleep van de verkiezing merken we hier nog steeds. De aanhang van de vorige president ervaart allerlei beperkingen nu hun (oude) president Morales niet meer aan de macht is.
In ons werk merken we niet veel verschil. Liepen we onder Morales tegen veel bureaucratie aan, onder deze huidige president met zijn gevolg is het er niet beter op geworden. Er wordt gekeken naar de artikelen van de wet, niet wat goed is voor de kinderen en jongeren.
Schrijnende gevallen blijven hier bestaan omdat de overheid zich krampachtig aan regels houdt en niet kijkt of de situatie van het individuele kind wel binnen de context van de wet valt.
Twee kinderen die bij ons wonen. Hun vader is onbekend en moeder zit in de gevangenis zonder veroordeling en dat al meer dan 1 jaar. De kinderen willen graag hun moeder zien en contact met haar hebben. Wij zijn met de kinderen naar hun moeder geweest in de gevangenis. We krijgen direct een vermaning opgestuurd. De wet zegt…… art ….. zegt.
Er wonen drie meisjes,12-11-8 jaar bij ons. Vader heeft het gezin verlaten, moeder heeft een nieuwe echtgenoot en deze man valt de meisjes seksueel lastig. De overheid zei, er is geen bewijs voor verkrachting. De meisjes moeten naar huis, ondanks de pleegvader al twee keer voor dit vergrijp in de gevangenis was. Er is nu geen bewijs, dus naar huis. De overheid wil dat de kinderen bij familie wonen en niet in veilige huizen. Dat is natuurlijk wat iedereen wil, maar soms is dit niet mogelijk omdat er thuis of binnen de familie geen veilige situatie is. Daar lijkt geen oog voor te zijn.
We hebben kortgeleden 4 kinderen opgenomen,12-8-7-5 jaar. Vader in de gevangenis, moeder leeft op straat. De buren hebben het gezin levensmiddelen gegeven. Maar voor wat, hoort wat. Het meisje van 12jaar werd misbruikt door de buren. Deze kinderen mogen bij ons zijn, omdat ze geen familieleden hebben in onze stad.
Bolivia is materieel, maar vooral geestelijk een arm land en hoe kun je deze spiraal van geestelijke armoede doorbreken .De meeste families zijn niet stabiel, huiselijk geweld viert hoogtij. Dit jaar tot nu toe zijn 66 vrouwen vermoord ,door en in huiselijk geweld en ook meer dan 40 kinderen.
Maar niet alles is triest. We zien de kinderen die bij ons wonen weer genieten van het leven, weer kind worden. Zij gaan naar school, leren een vak.
Door de week werk ik in het opvangtehuis Mano Amiga, hier wonen kinderen van 4 tot 13 jaar.
Op de zondagen pak ik mijn autootje en ga om en om naar het tehuis Maria de los Angeles(kinderen en jongeren met een lichamelijke handicap) en de zondag daarop ga ik naar Hogar de Dios, het huis voor kinderen/jongeren met een verstandelijke en lichamelijk beperking).
Voor Hogar de Dios hebben we als Salasianen samen met de directeur Antonio de toekomst voor de zorg aan deze kinderen en jongeren verzekerd. Ook dit huis gaat onder de vlag van de Salesianen verder. Een echtpaar met 2 kinderen gaat in de nabije toekomst dit huis leiden. Antonio met zijn 73 jaar blijft verbonden aan het project maar kan nu een stap terug gaan doen. Dit nu met de zekerheid en de zegen van onze goede bisschop .Ik verheug me altijd weer om samen met de kinderen/jongeren van Hogar de Dios de mis te vieren op onze eigen wijze en wel met de zegen van 2 bisschoppen. Zij zeggen, Henk fijn dat jij dit doet. In de eucharistie moeten kinderen d.m.v de priester voelen, dat God van hen houdt. God is namelijk Liefde.
Tot slot hoe gaat het met mezelf? Ik rook nog steeds niet, ondervindt wel dagelijks de gevolgen van het jarenlange roken in mijn longen. Ik heb een uitstekende dokter, ze is bezorgd voor me .Ik neem trouw de medicijnen die men voorschrijft. De dokter draagt het werk van ons ook een warm hart toen en dit resulteerde dat zij zondag 8augustus met me in Hogar de Dios was.
Wat mag ik allemaal doen namens u:
in deze tijd van Corona heb ik ook de nodige mensen geholpen met kleren voor de winter, nu is het nog winter hier, levensmiddelen en schoolspullen.
Ook heb ik voor mijn huis Mano Amiga stoelen en bureautjes gekocht. Met veel kinderen in huis heb je ook veel onderhoud. Ook de tandarts van het project moest nieuw materiaal kopen.
Hogar de Dios kreeg veel nieuwe televisies, een radio, bewakingscamera’, medicijnen en luiers.
Ik ben de goede God dankbaar voor de hulp die ik van U mag en mocht ontvangen.
Al weet ik heel goed dat er in Nederland ook problemen, de toeslag affaire, de zorgen omtrent de jongerenzorg, de corona crises en de overstromingen in Limburg. Ondanks dat blijft u ons werk steunen. Dank daarvoor.
De hartelijke groeten
Henk Erdhuizen s.d.b
December 2021
Lieve mensen, vrede en alle goeds wens ik u toe.
Het is hier nu enige dagen koel geweest. Ik gebruikte deze periode om de rondzendbrief te schrijven. Ook hier wordt het warmer: vandaag 36 graden, maar het voelt aan als 39. Ook hier zien we de effecten van het veranderende klimaat.
En dan zitten we hier nu in de lente.
Ik gebruikte de koelte om deze brief te schrijven. Koelte is een begrip, zo kun je koelte en koude ook omschrijven als gevoelsleven in het gezins- en familieleven.
Als ik contact heb met mijn zus en broers, spreken zij vol liefde en warmte geregeld over hun kinderen en kleinkinderen. Ze zijn betrokken bij hun (klein)kinderen, leven mee in goede en mindere tijden.
Maar hier…… kom je steeds meer gezinnen met schrijnende situaties tegen. In zeer vele families is er geen warm gezinsleven of kunnen gezinnen niet meer rondkomen. Het is overleven voor veel gezinnen, naast de individualisering die ook steeds meer toeneemt.
Zo is er een alleenstaande moeder die haar dochters voor onze poort afzette met een met potlood geschreven briefje: “ik kom de kinderen ophalen, als ik voldoende geld heb”. Ze had de kinderen op het hart gedrukt om niet te zeggen waar ze woonden en niets over de situatie thuis te zeggen. Na zeer veel praten kwamen we er achter waar moeder woonde. Ze had thuis nog 3 kinderen, een zoon met een waterhoofd en nog twee dochters. Bij het huisbezoek geeft moeder aan dat we nog een dochter moeten meenemen. We komen er niet achter wat hier speelt, heeft ze financiële problemen? Ook de kinderen zwijgen. We besluiten om het derde zusje ook bij ons te laten wonen om meer tijd te krijgen en zo te kunnen kijken wat er aan de hand is. Opvallend is dat de moeder haar kinderen niet bezoekt, niet opbelt. We krijgen geen contact met de moeder wat we ook proberen. De kinderen blijven zwijgen over de thuissituatie. Het lijkt wel of de kinderen accepteren dat ze bij ons moeten wonen. Na maanden komt oma bij ons met de vierde dochter. Moeder heeft tegen oma gezegd dat zij voor deze vierde dochter moet zorgen. Oma kan dit niet en brengt de vierde dochter dus bij ons. Vier zussen samen. Maar wat is er nu aan de hand?? Uiteindelijk krijgen we oma zover dat ze gaat praten. Haar dochter heeft een nieuwe echtgenoot en hij wil alleen betalen voor het kind met het waterhoofd en een ander kind uit een ander huwelijk, want dat zijn kinderen van hem. De vier zussen wil hij niet verzorgen, dus zij moeten uit huis. De moeder wil deze kinderen niet meer in huis. Verdrietig. Het enige wat we kunnen is om deze zussen een veilig huis bij ons te bieden en in gesprek te blijven met de moeder. Hopelijk dat tijd de wonden heelt en dat ze ooit weer samen kunnen komen.
Enige weken geleden kwamen er twee kinderen van 5 en 8 jaar bij ons wonen. Ze woonden in een dorp in een huis van planken, geen stromend water en elektriciteit. Vader gebruikt zijn inkomen voor alcohol. Moeder was weinig thuis. De kinderen waren gedwongen om te bedelen in het dorp om aan eten te komen. Als de ouders hen zagen bedelen, dan werden ze geslagen. Bedelen mocht niet, want dan zag het dorp hoe het daar in huis aan toe ging. Iemand van het dorp heeft toen dit officieel gemeld en daarom konden de kinderen bij ons komen wonen.
De overheid grijpt hier pas in als iemand een klacht indient bijv. de buren of een onderwijzer of onderwijzeres.
Een steeds groter wordend probleem is hier het familie/gezinsleven. Er is geen toezicht wanneer het probleemgezinnen betreft. Het lijkt erop dat vaders of moeders gemakkelijk hun gezin verlaten (achterlaten) en dan een nieuw leven beginnen. Ook is er veel, zeer veel seksueel misbruik in arme gezinnen.
In ons huis wonen nu 25 kinderen,7 jongens en 18 meisjes. Van de 18 meisjes zijn
4 meisjes slachtoffer van seksueel geweld. Daders worden vaak niet veroordeeld omdat veel rechters en openbare aanklagers gevoelig zijn om zich te laten omkopen.
Ik zeg niet dat alle rechters en openbare aanklagers corrupt zijn, maar helaas wel velen.
Ook politiek hebben we harde dagen achter de rug. Tien dagen lag hier het openbare leven weer plat. Geen openbaar vervoer, markten en winkels dicht, straten geblokkeerd. De regering wilde namelijk een wet invoeren, die het land op weg moet zetten naar een streng communistisch bewind. Eigendomsrecht, recht op openbare verzamelingen, recht om per decreet te regeren. De weerstand was hier in Santa Cruz de la Sierra het sterkst, want hier is het economische hart van Bolivia. Bolivia blijft een instabiel politiek land, ik vraag me af of dit ooit beter gaat worden.
Op dit moment is alles weer normaal, maar het gevaar bestaat dat de leiders van deze staking vervolgd gaan worden en zonder proces vastgezet worden in de overvolle gevangenissen.
We zitten hier nu op het einde van het schooljaar. Ruim een jaar zijn de kinderen niet naar school geweest door de pandemie t.g.v het corona virus. Leerlingen hebben bijna geen les gehad omdat leerkrachten niet wisten hoe men digitaal de lessen moest verzorgen. Soms stuurden de leerkrachten de kinderen die bij ons wonen alleen een bericht ,van lees pagina 10-11-12 en niet meer. Als medewerkers van het huis hebben we geprobeerd deze lessen te geven, maar wij zijn geen leerkrachten.
De vaccinatie loopt hier, men is bezig om nu de mensen de tweede prikken (Spoetnik V uit Rusland) te geven. Ik heb zelf ook al twee vaccins gehad voor het coronavirus. De booster (plan is om dit te geven met AstraZeneca, die men in Europa niet wil hebben ivm de bijwerkingen) kan ik nu niet krijgen, omdat hier geen AstraZeneca op dit moment is. Ook hier nemen de gevallen toe, maar veel minder dan bij jullie in Europa. Het blijven spannende tijden, maar we blijven goed voor onszelf zorgen.
Ik ga de weekenden nog steeds naar twee tehuizen buiten de stad. Maria de los Angeles, waar gezonde- en lichamelijk gehandicapten samen leven en naar Hogar de Dios, waar kinderen met een verstandelijke beperking leven. Dat weten mijn trouwe lezers. De bisschop van Santa Cruz heeft aangegeven dat hij graag samen met mij de mis wil vieren met deze kinderen. Hij wil zelf graag zien hoe je contact maakt met deze specifieke groep kinderen en ook om te ervaren dat deze kinderen jou ook wat kunnen leren.
Namens u wil ik graag Hogar de Dios ondersteunen met twee wasmachines en twee droogtrommels. Veel kinderen van Hogar de Dios zijn incontinent. Ze dragen allemaal katoenen luiers.
Tot slot nog iets over mijzelf. Het gaat goed met me, ik slik trouw de medicatie voor mijn hart en ik heb vernevelaars voor mijn vervuilde longen. Dat laatste is mijn eigen schuld. Zoals mogelijk een aantal van u weet, rookte ik jaren geleden veel.
Na mijn twee Covid vaccinaties (met Spoetnik vaccin) heb ik deze week de booster vaccinatie mogen ontvangen van AstraZeneca. Bolvia heeft veel vaccins eind november gekregen die al eind december verlopen. Doordat veel landen geen AstraZeneca meer willen, krijgen wij deze (ook al verloopt de houdbaarheidsdatum bijna) een gelukje zal ik maar zeggen. Ik hoop voor, diegene die dat ook willen, dat u ook snel aan de beurt bent. Blijf vooral gezond.
Ondanks alle misère hier ben ik gelukkig, ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen. Aan met pensioen gaan op mijn 72e heb ik nog geen behoefte. Dank aan u allen dat ik een meerwaarde mag zijn voor kinderen en jongeren in nood. Dat ik namens u de kinderen en de jeugd veiligheid, scholing en een toekomst mag bieden. Daar ben ik ook de goede god dankbaar voor.
Tot slot wens ik u een zalig en gezegend kerstfeest toe. Ik wens u alle goeds voor het nieuwe jaar toe maar vooral een gezond 2022.
Hartelijke groeten, Henk